آگاهی از میزان آب مصرفی گیاه در دوره های مختلف رشد نقش مهمی در مدیریت منابع آب و برنامه ریزی آبیاری دارد. هدف از این پژوهش تعیین ضریب گیاهی یک جزیی و دو جزیی فلفل و میزان نیاز آبی آن در شرایط پوشش سطح خاک بادرصدهای مختلف زایکوسیل می باشد. تیمارهای آزمایشی شامل پوشش 25، 50 و 75 درصد از سطح خاک توسط ماده زایکوسیل (ZY25، ZY50 و ZY75) بود که با تیمار شاهد (Ctrl-بدون پوشش) مقایسه شدند. بر اساس نتایج به دست آمده بیشترین نیاز آبی در تیمار شاهد 68/985 میلی متر و پس از آن در تیمار ZY25 و ZY50 به ترتیب 1/909 و 1/781 میلی متر به دست آمد. تیمارZY75 کمترین نیاز آبی (4/681 میلی متر) را در طول دوره به خود اختصاص داد. مقایسه ضرایب گیاهی نشان داد تیمار بدون پوشش، بیشترین و تیمار ZY75 کمترین مقدار ضریب گیاهی منفرد و دو جزیی را در تمامی مراحل رشد داشت. ضریب گیاهی پایه (Kcb) به ترتیب در تیمار شاهد، ZY25، ZY50 و ZY75 از مقدار حداقل 15/0، 135/0، 12/0 و 105/0 در ابتدای دوره به 43/1، 3/1، 15/1 و 01/1 در دوره میانی تغییر یافت. بیشترین تفاوت بین Kc و Kcb در مرحله ابتدایی رشد مشاهده شد. در مرحله میانی مقدار Kc و Kcb به یک دیگر نزدیک می شود. مقدار نوسانات ضریب تبخیر (Ke) در طول دروه رشد در تیمار شاهد بیشتر و در تیمار ZY75 کمتر (منحنی هموارتر) بود. زیرا افزودن زایکوسیل تا حد زیادی تبخیر از خاک را کنترل و آن را کاهش می دهد. بر عکس نوسانات ضریب گیاهی دو جزیی (Kcb+Ke) در تیمار شاهد کمتر و در تیمار ZY75 بیشتر بود.

همه ساله حملات امواج بلندی همچون سونامی باعث ایجاد فرسایش و تخریب در سواحل شده و خسارات جانی و مالی فراوانی را به بار می آورند. رویکردهای اخیر حفاظت سواحل بر مبنای برقراری تعادل زیست محیطی می باشد. از جمله روش های نوین حفاظت سواحل در مقابل تخریب ناشی از امواج، احداث جنگل های ساحلی موسوم به کمربند سبز ساحلی می باشد. شیب ساحل از جمله عوامل بسیار تأثیرگذار بر شکست موج و بالاروی آن در سواحل است. از این رو مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر شیب ساحل بر جذب نیروی مخرب امواج شکنا توسط پوشش گیاهی ساحلی صورت گرفته است. به همین منظور مدل ساحل شیبدار و پوشش گیاهی در یک فلوم مجهز به سیستم نیروسنجی بدون اصطکاک تعبیه شد. آزمایش ها در چهار شیب مختلف ساحل و در دو حالت با و بدون پوشش گیاهی انجام شده است. نتایج نشان داد که با افزایش شیب ساحل، موج زودتر می شکند و در نتیجه نیروی بیشتری از موج توسط پوشش جنگلی جذب می شود. این افزایش نیروی جذب شده از موج در شیب های مختلف در حالت با پوشش نسبت به بدون پوشش به طور میانگین 17 درصد بود.

در تمام روش هایی که توسط آن ها تبخیر-تعرق گیاه مرجع محاسبه می شود برای آن که بتوان نتایج حاصله را به سطوح پوشش گیاهی مورد نظر تعمیم داد لازم است مقادیر به دست آمده را در ضریب گیاهی ضرب نمود. به منظور برآورد میزان ضریب گیاهی گل مغربی، آزمایشی با 4 تکرار، به مدت 70 روز در فروردین سال 1397 در محیط ایستگاه هواشناسی دانشکده ی کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد انجام شد. به این منظور گیاهان در گلدا ن هایی پلاستیکی به رنگ سفید (میکرولایسیمتر) با قطر دهانه 30 سانتی متر و ارتفاع 50 سانتی متر کشت شدند. میزان آب موردنیاز برای تامین نیاز آبی گیاهان بر اساس ظرفیت زراعی انجام گردید. با کنترل بیلان آبی در گلدان ها، تبخیر-تعرق گیاهان اندازه گیری شد و با استفاده از داده های تشت تبخیر کلاس A میزان ضریب گیاهی محاسبه شد. بر اساس نتایج این مطالعه، ضریب گیاهی گل مغربی در مراحل ابتدایی، میانی و پایانی به ترتیب برابر با 75/0، 05/1 و 00/1 به دست آمد و متوسط آن در کل دوره رشد گل مغربی برابر با 92/0 بود. مقدار کل تبخیر-تعرق گیاه نیز حدود 377 میلی متر برآورد شد.

هجوم امواج به ساحل دریا عامل عمده تخریب سواحل بوده و خسارات جبران ناپذیر بسیاری را به بار می آورد. سیر تکامل حفاظت سواحل طی دوران مختلف تغییر از رویکردهای سازهای به تقویت بیولوژیکی سواحل بوده است. از جمله روش های نوین مقابله با خطرات ناشی از امواجی همچون سونامی، احداث جنگل های ساحلی می باشد. از این رو در این مطالعه امکان استفاده از کمربند سبز و همچنین اثر تراکم آن بر میزان تغییر نیروی امواج ناشکنا و ضریب درگ کمربند سبز با ارتفاع های متفاوت موج بررسی شده است. به همین منظور آزمایشات در فلومی به طول 8.3 متر، عرض 0.8 متر و ارتفاع 0.55 متر که مدل های ساحل با چهار شیب و چهار تراکم مختلف در آن تعبیه شده، با 110 ارتفاع موج ورودی و در دو تکرار انجام شده است. نتایج نشان می دهد که با افزایش ارتفاع موج ورودی نیروی اعمال شده بر روی پوشش افزایش می یابد. همچنین با افزایش تراکم پوشش گیاهی، نیروی مخرب موج کاهش بیشتری داشته به طوری که در بیشینه حالت به طور متوسط 75 درصد کاهش در نیروی مخرب نسبتبه شرایط بدون پوشش مشاهده شد.

ضریب زبری پوشش گیاهی یکی از مشخصه های مهم در مطالعه خصوصیات جریان رودخانه ای می باشد. این ضریب بستگی به عمق و سرعت جریان و هم چنین وضعیت تراکم و نوع پوشش گیاهی دارد. با انجام آزمایش در یک کانال آزمایشگاهی می توان تغییرات ضریب زبری را با توجه به شرایط جریان، نوع و تراکم پوشش در حالتی که پوشش گیاهی در کف و سیلاب دشت ها مستغرق باشد بررسی نمود. نمونه ای از پوشش گیاهی چمنی پلاستیکی در یک فلوم به طول 14 متر و شیب کف متغیر در آزمایشگاه مرکز تحقیقات حفاظت خاک و آبخیزداری وزارت جهاد کشاورزی مورد مطالعه قرار گرفت. ضریب زبری مانینگ با استفاده از تغییر شیب انرژی، دبی جریان و تراکم پوشش گیاهی از رابطه مانینگ محاسبه شد. نتایج نشان داد که این ضریب ثابت نبوده بلکه با افزایش تراکم پوشش گیاهی افزایش و با افزایش سرعت و عمق جریان کاهش می یابد. لذا می توان با استفاده از تغییرات عمق، سرعت جریان و پوشش گیاهی مقدار ضریب زبری را که تابعی از این عوامل می باشد بر آورد کرد. در این مطالعه سه معادله برای برآورد ضریب زبری مانینگ در رودخانه ها و سیلاب دشت ها با وضعیت های مختلفی از نسبت های عمق، سرعت جریان و پوشش گیاهی در شرایط مشابه تحقیق پیشنهاد شده است.

این پژوهش در مزرعه تحقیقاتی مرکز تحقیقات کشاورزی فارس در منطقه زرقان در سالهای 1378 تا 1381 به منظور تعیین نیاز آبی و ضریب گیاهی گندم رقم کراس رقم کراس آزادی به وسیله لایسیمتر انجام شد.بر اساس نتایجت به دست آمده نیاز آبی گندم در سه سال آزمایش به تربیت برابر720، 712و 674 میلی متر محاسبه شد. هم چنین با در نظر گرفتن روش پنمن مانتیت برای محاسبه تبخیر تعرق بالقوه گیاه مرجع، میانگین ضریب گیاهی مراحل چهار گانه رشد گندم به ترتیب برابر 0.37 0.68، 1.11 و 0.51 به دست آمد. علاوه بر آن، به منظور برنامه ریزی آبیاری گندم در سال های آینده از یک طرف و عدم دسترسی کشاورزان به کلیه آمار هواشناسی از طرف دیگر، سعی شد رابطه ای برای تعیین نیاز آبی گندم در منطقه به دست آید. در این راستا از میانگین دهه ای آمار تبخیر از تشت کلاس A و ضریب گیاهی استفاده گردید.

منابع آب و خاک کشور محدود می باشد و استفاده بهینه از منابع آب در بخش کشاورزی مستلزم برآورد هرچه دقیق تر میزان آب مورد نیاز گیاهان مختلف در شرایط متفاوت می باشد. این تحقیق به منظور تخمینتبخیر و تعرق، نیاز آبی وضریب گیاهی دو گونه سالیکورنیا در شرایط لایسیمتری به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی انجام گردید. تیمار های آزمایش شامل دو گونه مختلف سالیکورنیا (S. bigeloviiو S. persica) و دو سطح مختلف شوری آب آبیاری (8 و 25 دسی زیمنس بر متر) در سه تکرار بود. تبخیر و تعرق واقعی گیاه(ETa) و تبخیر و تعرق مرجع (ETo) و ضرایب گیاهی (Kc) سالیکورنیا در سه مرحله رشد برآورد شدند. نتایج نشان داد که افزایش شوری از 8 به 25 دسی زیمنس بر متر در هر دو گونه موجب تغییر معنی دار عملکرد (وزن دانه و وزن کل اندام هوایی) در سطح آماری یک درصد شد. میزان آب مصرفی در فصل رشد در تیمارها و تکرارهای مختلف بین 28679 تا 33304 مترمکعب بر هکتار متفاوت بود. مقدار ضریب گیاهی در شوری 8 دسی زیمنس بر متر در گونه بیگلووی در ابتدا، میانه و انتهای فصل به ترتیب 18/1، 55/1 و 42/1 و در شوری 25 دسی زیمنس بر متر به-ترتیب برابر 06/1، 37/1 و 26/1 بود. مقدار ضریب گیاهی در شوری 8 دسی زیمنس بر متر در گونه پرسیکا در ابتدا و میانه و انتهای فصل به ترتیب 37/1، 58/1 و 10/1 و در شوری 25 دسی زیمنس بر متر به ترتیب برابر 15/1، 38/1 و 27/1 بود. علاوه بر این شاخص کارایی مصرف آب سالیکورنیا (WUE) در تیمارهای مختلف بین 21/0 تا 38/0 کیلوگرم بر مترمکعب متغیر بود.